บทที่ 6 EPISODE 01 เริ่มด้วยทักทาย ลงท้ายด้วยจูบ [2]
“มีอะไรก็รีบพูดมา” ผมถามเร่งตัดรำคาญ เพราะยิ่งช้าก็ดูเหมือนว่าทุกคนจะยิ่งสนใจเรากันมากขึ้น ถึงผมจะไม่สนใจสายตาของคนพวกนี้มากเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบเป็นจุดสนใจ
กึก!
เสียงส้นสูงกระทบกับพื้นดังขึ้นท่ามกลางความเงียบเมื่อเธอก้าวกลับเข้ามาหาผมอีกรอบ
ท่าทางมุ่งมั่นของเธอทำให้ผมล้วงมือข้างหนึ่งซุกเอาไว้ในกระเป๋ากางเกง รวมถึงเป็นการเก็บกล่องของขวัญซ่อนเอาไว้ด้วย
“ฉันเอาเหล้ามาให้นายน่ะ” เพิร์ลกรีดยิ้มพร้อมยื่นแก้วเหล้าในมือให้ผม
“ฉันไม่ได้สั่ง”
“ฉันสั่งมาเอง แก้วนี้...เพื่อนาย”
ยัยนี่คิดจะทำอะไรกันแน่
ยิ่งรู้สึกไม่ไว้ใจผมก็ยิ่งจ้องเธอ ซึ่งปกติแล้วไม่ว่าผมจะจ้องใคร คนหลบสายตาก่อนจะไม่ใช่ผม
ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้ผมในระยะประชิดตัวแบบที่เธอกำลังทำอยู่ด้วยซ้ำ ยิ่งมีคลิปวันที่ผมทะเลาะกับพลอยถูกแชร์ออกไป ผมก็ยิ่งกลายเป็นตัวอันตราย
แต่เธอมาแปลก เพราะนอกจากจะกล้าเข้าหาผมก่อนแล้ว ระยะที่เข้าใกล้ ยังใกล้เสียจนอันตราย ใกล้จนผมได้ยินเสียงลมหายใจของเธอ ได้กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งอยู่ระหว่างใบหน้าของเรา
เธอมองผมสลับกับคนอื่นอย่างรู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา หากแต่นัยน์ดวงตาคู่นั้นกลับไม่ดูไม่ยี่หระ มองเผินๆ ผมว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์ น่าสนใจ แต่ในทางกลับกันก็ดูน่ากลัว เพราะตั้งแต่เธอเดินเข้ามาหาผม ยังไม่มีวินาทีไหนเลยที่ผมจะเห็นว่าเธอหลบสายตา ทำราวกับว่าผมคือเป้าหมายของเธอในคืนนี้
“ไม่ดื่ม” ผมปฏิเสธเสียงเรียบ
เธอทำหน้าเศร้าเมื่อได้ยินคำตอบ มุมปากงุ้มงอลงเล็กน้อย แต่นัยน์แววตากลับกรุ้มกริ่มดูทะเล้น
“นายกำลังทำให้ฉันเสียใจนะ”
บอกเลยว่าถ้าเธอทำตาปริบๆ แบบนี้ ใช้เสียงกระเส่าๆ แบบนี้พูดกับผมตอนที่เราอยู่กันสองคน ความปลอดภัยในชีวิตของเธอจะเป็นศูนย์
“ฉันไม่รับของจากคนแปลกหน้า”
“งั้นถ้าเราไม่ใช่คนแปลกหน้าต่อกัน นายจะยอมดื่มใช่มั้ย” เธอต่อรองยิ้มๆ แต่ไม่ว่าจะมองมุมไหน รอยยิ้มของเธอก็หาความจริงใจไม่ได้เลย เดาว่าคืนนี้ยัยนี่คงไม่ปล่อยผมไปง่ายๆ และผมเองก็กำลังคิดแบบนั้นเหมือนกัน
“ใช่”
ผมไม่ใช่คนอ่อนโยนและไม่ชอบถูกท้าทาย ถ้าเจตนาของเธอคือการปั่นหัวผม หรือตั้งใจจะฉีกหน้าผมต่อหน้าคนอื่น อีกไม่เกินสิบนาทีรับรองว่าผมจะหิ้วเธอออกไป
“เอ ฉันต้องทำยังไงนายถึงจะเลิกมองฉันเป็นคนแปลกหน้ากันนะ” เธอแสร้งทำเป็นครุ่นคิด เสียงกระซิบฟังแล้วรู้สึกหวิวในอก ประกอบกับที่เธอตั้งใจจิ้มปลายนิ้วลงมากลางหน้าอกผมและตอนนี้เธอก็กำลังลากปลายเล็บนั้นของเธอลงไปด้านล่าง
ไม่ปฏิเสธว่าการกระทำของเธอเริ่มทำให้ผมมีอารมณ์ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่ได้ประมาท แค่กำลังอย่างรู้ว่าเธอจะใจกล้าแค่ไหน
ผมปล่อยให้เธอลากปลายนิ้วลงต่ำจนพอใจ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงหยุดอยู่แค่สะดือทั้งที่ผมประเมินเธอเอาไว้สูงกว่านั้น คิดว่าเธอจะกล้าลงไปต่ำกว่าเอวกางเกงของผมอีกสักหน่อย เอาเถอะ แค่นี้ผมยังพอทนได้
“บอกฉันมาว่าในเหล้ามีอะไร” ผมถามตรงๆ พร้อมกับจ้องมองริมฝีปากอิ่มที่กำลังยิ้ม ในใจเริ่มอยากรู้ว่าถ้าริมฝีปากของเธอถูกขยี้แรงๆ เธอจะยังยิ้มได้แบบนี้รึเปล่า
“แอลกอฮอล์”
นอกจากจะยั่วยวนเก่งแล้ว ยังกวนตีนด้วย!
ตอนนี้ดูเหมือนเราทั้งคู่จะกำลังเล่นเกมอะไรบางอย่างกันอยู่ ซึ่งผมกลายเป็นหมากตัวหนึ่งในเกมของเธอไปโดยไม่ทันตั้งตัว และคนอย่างผมก็แพ้ไม่เป็นเสียด้วยสิ
“ไม่ใช่เหรอ ฉันเสียค่าเปิดเหล้าตั้งแพง แต่ได้เหล้าปลอมหรือไง” เธอยิ้มยียวน แต่ผมไม่มีอารมณ์ร่วมพอที่จะยิ้มตามได้ ในสมองกำลังค้นหาความจำบางอย่างที่อาจถูกซุกซ่อนไว้ในซอกรอยหยักของสมอง บางทีผมกับเธออาจจะเคยรู้จักกันมาก่อน หรือไม่ผมก็คงเคยหักอกเธอ ไม่อย่างนั้นทำไมอยู่ๆ เธอถึงเดินเข้ามาทำแบบนี้กับผม ติดตรงที่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออกน่ะสิ
“โอเค ฉันไม่เล่นกับนายแล้วก็ได้”
จู่ๆ เธอก็ทำเหมือนจะเป็นฝ่ายยอมแพ้ ทอดสายตาเศร้าๆ มองผมก่อนจะค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปทีละก้าวๆ ราวกับกำลังประวิงรอเวลาอะไรสักอย่าง
ผมนับได้ห้าก้าวที่เธอถอยหลังออกไป จากนั้นเธอก็ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นช้าๆ จนสุดแขน
